Bardzo często uważamy, że zwierzęta, które nie są wystawione na bezpośrednią ekspozycję promieni słonecznych nie są też narażone na ryzyko udaru cieplnego. Nic bardziej mylnego! Wystarczy zbyt wysoka temperatura w pomieszczeniu, aby zwierzę zaczęło się przegrzewać, a w konsekwencji dostało udaru.
Na udar cieplny w szczególności narażone są koty ras brachycefalicznych, kocięta, kotki w ciąży oraz kocie seniory, a także koty chore (m.in. choroby serca, problemy z krążeniem, nadwaga czy otyłość).
Jak uniknąć ryzyka wystąpienia udaru?
- Myśl przede wszystkim o swoim kocie, szczególnie gdy musisz zostawić go samego.
- Zapewnij cyrkulację powietrza – wiatraki, klimatyzacja.
- Ustaw w różnych miejscach domu miski z chłodną wodą.
- Zasłoń okna, nie wpuszczaj promieni słonecznych do domu.
- Udostępnij chłodniejsze miejsca do dyspozycji kota – terakota w łazience, klimatyzowany pokój itp.
- Stwórz ciemne schronienie, które da ochłodę – możesz ułożyć matę chłodzącą lub woreczki z lodem przykryte ręcznikiem.
- Nie pozwalaj wylegiwać się na słońcu.
- Nie zabieraj kota na spacery w największy upał – zostaw je na późne wieczory lub bardzo wczesne poranki.
- Nie zmuszaj kota do intensywnych zabaw, treningu, wysiłku fizycznego.
- Dbaj o kocie futro – czysta, zadbana sierść i wyczesany nadmiar podszerstka to podstawa.
Przegrzanie, czyli objawy tuż przed udarem:
- niepokój, kręcenie się w poszukiwaniu chłodnego miejsca, ale możliwa jest też ospałość i brak ruchu, reakcji na bodźce,
- intensywne dyszenie (jak pies),
- miauczenie, wokalizacje,
- mokre opuszki łap, pozostawianie mokrych śladów (pocenie),
- ślinienie się, ślinotok,
- nadmierne mycie, wylizywanie.
Objawy udaru:
- wzrost temperatury ciała powyżej 40°C,
- trudności z oddychaniem, dyszenie, charczenie, łapczywe łapanie powietrza ,
- sine/przekrwione dziąsła/język,
- apatia, utrata orientacji, brak reakcji na bodźce ze środowiska,
- problemy z poruszaniem się, omdlenia,
- wymioty, biegunka,
- napady pseudopadaczkowe – utrata przytomności, drgawki, niekontrolowane oddawanie kału/moczu.
Pierwsza Pomoc:
- przeniesienie kota w chłodne miejsce/ włączenie klimatyzacji/ wiatraków, położenie na zimnej powierzchni np. terakota,
- schłodzenie kota – obłożenie matami chłodzącymi, chłodnym ręcznikiem,
- jeżeli kot jest przytomny – podanie chłodnej wody (z miski lub ze strzykawki).
Schładzaj stopniowo, aby uniknąć szoku termicznego i jak najszybciej udaj się do lekarza weterynarii!
