Często świadomie lub nie doprowadzamy konie na skraj wytrzymałości psychicznej, tkanie, łykanie, zobojętnienie, niekontrolowana agresja i depresja, to tylko i wyłącznie skutek naszego obchodzenia się ze zwierzęciem, warunków w jakich żyje i czasami stanu jego zdrowia.
Nie, konie nie są durne ani tępe, bo reagują w sposób, którego nie rozumiemy, robią coś czego nie chcemy. To my nie jesteśmy najbystrzejsi, skoro obwiniamy za to konie.
Konie doskonale czytają ludzi, poprzez napięcia naszego ciała i aurę jaką wokół siebie roztaczamy, konie bezbłędnie odczytują nasze emocje, uczucia i często zamiary, wiedzą o nas dużo więcej niż my o nich…
Tak, konie mają różne cechy charakteru zupełnie jak my, są konie płochliwe, wrażliwe, odważne, samodzielne, podporządkowane, energiczne, dążące do kontaktu z człowiekiem lub nie. Poznanie charakteru konia, skupienie się na nim, nie na jeździe, nowych czaprakach i pogaduszkach stajennych zaowocuje dużo lepszą relacją między koniem a Tobą, co przełoży się na zrozumienie potrzeb tego konkretnego konia. Jeżeli znasz swojego konia, wiesz coś o jego charakterze i będziesz pogłębiał te wiedzę, potrafisz rozpoznać ból, gorsze samopoczucie, wszystko stanie się prostsze, od codziennych rutynowych czynności, po treningi czy zawody.
Konie kojarzą się z wolnością, rozwianą grzywą, stadem i galopami po łąkach, tak było od zawsze. Skoro coraz więcej wiemy o koniach i o ich potrzebach, dlaczego z wyboru i z pełną premedytacją nie zapewniamy tym zwierzętom podstawowych dla nich potrzeb gatunkowych? Poza jedzeniem, przestrzeń, możliwość swobodnego ruchu oraz stado są dla koni najważniejsze. Nie nowy kantar, nie wypasiona stajnia ze złotymi klamkami, nie Twoje bryczesy z najnowszej kolekcji.
Dlaczego zamykamy konie w boksach na większość ich życia z przerwami na codzienną jazdę? Bo się ubrudzi, bo nie ma czasu iść na padok/łąkę po konia, bo w tej stajni konie stoją w boksach, bo się pogryzie, pokopie, bo pogoda, bo nie będzie miał siły na trening i w końcu bo się uszkodzi. Kontuzja to najczęstszy powód zamykania koni w boksach na 23h/doba, tylko jedno ale, koń może się uszkodzić również w boksie, na treningu/jeździe czy w karuzeli i jest to bardzo częste. Do tego dochodzą problemy oddechowe, kolki, wrzody, problemy z odpornością organizmu i cały przekrój zaburzeń psychicznych.
Na logikę, który koń ma większe prawdopodobieństwo doznania urazu, ten który spędza życie w boksie, jest zastany, jak wychodzi to tylko na równe, elastyczne podłoża, jest sfrustrowany, zobojętniały albo energia go roznosi? Czy ten, który całymi dniami spaceruje po padoku/łąkach ćwicząc i „naoliwiając” swoje stawy, kręgosłup, mięśnie, ścięgna i więzadła, porusza się po różnych i nierównych podłożach czyli wie jak i gdzie stawiać nogi, baaa ma świadomość istnienia własnych nóg, jest spełniony społecznie bo ma końskich kumpli, jest wyluzowany i spokojny?
Jak byście się czuli gdybyście musieli większość życia spędzać w jednym, pustym pokoju bez okna, ktoś wypuszczał by Was na godzinę na trawnik przed domem albo do drugiego pokoju, gdzie musicie wykonać szereg ćwiczeń siłowych, szybkościowych i wydolnościowych, codziennie takich samych? Brzmi gorzej niż więzienie? Jak szybko załamalibyście się nerwowo?
Nałogi, narowy, depresja, zrezygnowanie i ta przerażająca pustka w końskich oczach, to w ogromnej większości nasza wina, a więcej dowiecie się z zamieszczonego poniżej bezpłatnego webinaru, na którym zoopsycholog i behawiorystka koni Gabriela Adamczewska opowie o tym czego nie wolno nam robić koniom, będzie też o narowach i nałogach i skąd się biorą, o życiu spędzanym w boksie i kompletnym niezrozumieniu końskich potrzeb.
Webinar poprowadziła
Gabriela Adamczewska jest absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego, kierunku filologia klasyczna, certyfikowanym zoopsychologiem i behawiorystą zwierząt. Zajmuje się treningiem zachowań i komunikacją międzygatunkową oraz szeroko pojętą pracą naturalną.
Ukończyła certyfikatem poziom 3 – wolności – w systemie Parelli Natural Horsemanship i jest w ciągłym kontakcie z Davidem Lichmanem, pięciogwiazdkowym instruktorem szkoły PNH z USA, swoim mentorem i przyjacielem, konsultując z nim regularnie swoje metody.
Uczyła się pod okiem m.in. Silke Vallentin, czterogwiazdkowej instruktorki PNH z Niemiec; dr Jenifer Zeligs, specjalistki od modyfikacji zachowań pozytywnym wzmocnieniem; Berniego Zambaila, sześciogwiazdkowego instruktora PNH ze Szwajcarii; Julii Opawskiej, trzygwiazdkowej instruktorki PNH; Bettiny Biolik, trenerki metody AAOR; osteopatki Katarzyny Łukaszewicz oraz wielu innych.
Regularnie prowadzi konsultacje indywidualne i grupowe dla dorosłych i młodzieży. Jest także organizatorką szkoleń w tematyce pracy naturalnej prowadzonych przez wybitnych specjalistów z kraju i zagranicy.
Swoją wiedzą i inspiracjami dzieli się na Faceboku:
https://m.facebook.com/ga.adamczewska/
oraz prowadzi swoją stronę internetową:
https://gabrielaadamczewska.wixsite.com/about
